วัฒนธรรมทางภาษาและวรรณคดี

วัฒนธรรมทางภาษาและวรรณคดี

ภาษา
1. ภาษา เป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรม เป็นเครื่องมือในการสื่อสารให้คนในชาติเข้าใจ
2. อักษรไทย พ่อขุนรามคำแหงมหาราชได้ทรงประดิษฐอักษรไทย เมื่อปี พ.ศ. ๑๘๒๖ และมีวิวัฒนาการมาตลอดสมัย สุโขทัย
อยุธยา และ รัตนโสนทร์
3. ลักษณะภาษาไทย เป็นลักษณะเฉพาะตัว
- เป็นภาษาที่ที่ระดับเสียง มีรูปวรรณยุกต์ 4 รูปวรรณยุกต์ มีเสียง 5 เสียง คือ ไม้เอก ไม้โท ไม้ตรี ไม้จัตวา
มีรูปพยัญชนะ 44 รูป มีเสียงพยัญชนะ 21 เสียง
มีรูปสระ 21 รูป มีเสียงสระ 32 เสียง
- การประกอบคำ โดยการนำพยัญชนะผสมกับสระ มีวรรณยุกต์เป็นเครื่องกำกับ
- มีระดับของการใช้คำ หรือเรียกว่า ศักดิ์ของคำ เพื่อให้เหมาะกับ บุคคล กาละ เทศะ ที่เป็นเอกลักษณ์ของภาษาไทย
- มีภาษากลาง และภาษาท้องถิ่น ที่แบ่งตามสภาพภูมิประเทศ เช่น ภาษาภาคกลาง ภาษาภาคเหนือ ภาษาอีสาน ภาษาภาคใต้

วรรณคดี
1. เป็นมรดกทางวัฒนธรรม ที่สะท้อนให้ทราบถึง สภาพความเป็นอยู่ ความคิดิปรัชญา ค่านิยม สภาพสังคม เศรษฐกิจ การเมือง
เหตุการณ์ ความสนใจ เป็นต้น
2. วรรณคดีไทย แบ่งเป็น 2 รูปแบบ คือ ร้อยแก้ว และร้อยกรอง
3. ร้อยแก้ว เป็นการเขียนที่ไม่บังคับจำนวนคำสัมผัส หรือเสียงหนักเบา เป็นการเขียนเพื่อบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ
4. ร้อยกรอง เป็นการเขียนแต่งที่มีการบังคับรูปแบบ จำนวนคำ สัมผัส เสียงหนักเบาเป็นจังหวะและลีลา เช่น กาพย์ กลอน ร่าย